نه ظریف بیر گلیــــــن عزیزه سنی

منه لایق تــــــــاری یــــاراتمیشدی

عزیزه! خداوند تو را یک عروس ظریف

که لایق من بود خلق کرده بود

بیر ظریف روحه بیر ظریف جسمی

ازدواج قدرتیـــــــــله قـــــاتمیشدی

و ازدواج یک روح ظریف را با قدرت

به یک جسم ظریف پیوند داده بود

عشقیمین بولبولی سنی دوتموش

هرنه دونیـاده گول وار، آتمیشدی

بلبل عشقم هر چه گل در دنیا بود را

رها کرده بود و تنها تو را انتخاب کرده بود

سانکی دوستاق ایکن من آزاددیم

ائله عشقون منی یاهـــاتمیشدی

عشقت بقدری مرا بیخود کرده بود که

گویا من از زندان در حال رها شدن بودم

 سؤیدوگیم سانکی هم نفس اولالی

قفسیمدن منی چیخـــارتمیشدی

گویا آنکه او را دوست داشتم با من

هم نفس شده و از قفسم خارج کرده بود

جنّت ائتمیــش منیم جهنّمی می

یانماسین یاخماسین آزاتمیشدی

و دوزخ مرا مبدّل به بهشت نموده

و آتش و سوزاندنش را کاسته بود

قــــاراگون قارقاسی قونـاندا منیم

آغ گونوم وارســـادا قــاراتمیشدی

کلاغ سیاه بختی من وقتی به پرواز درآمد،

اگر روز سپیدی هم داشتم آنرا سیاه کرده بود

آدی بـــــاتمیش اجل گلنده بیـــزه

من آییم چیخدی گونده باتمیشدی

مرگ که اسمش محو شود وقتی به منزل ما پا گذارد،

ماه من درآمده و خورشید هم غروب کرده بود

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود

بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

******

باز امشب ای ستاره تابان نیامدی

باز ای سپیده شب هجران نیامدی

شمعم شکفته بود که خندد به روی تو

افسوس ای شکوفه خندان نیامدی

زندانی تو بودم و مهتاب من چرا

باز امشب از دریچه زندان نیامدی

با ما سر چه داشتی ای تیره شب که باز

چون سرگذشت عشق به پایان نیامدی

شعر من از زبان تو خوش صید دل کند

افسوس ای غزال غزل خوان نیامدی

گفتم به خوان عشق شدم میزبان ماه

نامهربان من تو که مهمان نیامدی

خوان شکر به خون جگر دست می دهد

مهمان من چرا به سر خوان نیامدی

نشناختی فغان دل رهگذر که دوش

ای ماه قصر بر لب ایوان نیامدی

گیتی متاع چون منش آید گران به دست

اما تو هم به دست من ارزان نیامدی

صبرم ندیده ای که چه زورق شکسته ایست

ای تخته ام سپرده به طوفان نیامدی

در طبع شهریار خزان شد بهار عشق

زیرا تو خرمن گل و ریحان نیامدی

******